Dat waren nageres winters

“t Was weer een winter van niks, òflòpen jaar. Groene Kerst en een witte Paas. Hoe kriege ze ’t voer mekaar. Maar………..ze hewwe bij ongs op de vijver naast ’t huus nag skaast. Nei, gien gròte menske of kiendere, maar ingde en kokkers. De vijver was voer een gròòt deel dichtvroren, maar in ’t wak zate al die bèèste bij mekaar. As je den mit een zakje oud bròòd an kwam, nou ik wul je belòve dat ze d’r bij ware. ’t Mooiste is den ’t langde van die bèèste. Den is ’t net of ze ankomme skaase, de pòte voeruut en òfremme of dat ze in een tekenfilmpie meedoen.

Nou wul ik me niet met de weerprefessers bemoeie, maar voer de skoelkiendere is ’t wel rottig. Wij krege op skoel in de winter nag welderes iesvrij, den kon je skaasse op de slòòtjes in de dörpes kòòg. ’t Beurde ok welderes dat de hele kòòg ongder water zet was en den had je ien grote iesbaan tot Zuuddiek an toe. Je most wel om ’t puntdrèèd denke weer de krochte mee òfzet ware. Mèèstal mos je d’r tuskendeur krupe, maar ’t kwam ok nag wel voer dat ’t drèèd wat hoger zat en den skoof je op je buuk d’r ongderdeur. Dat was vezelf ’t mooist. Bij diek ankomme klom je d’r over naar ’t rangdkenaal en den kon je kieze tusken De Noever of De Haukes. Dat leste had de voerkeur, want den had je de òòstewiend in je règ. Je docht ‘r niet an dat je ok weer trug most. Dat kwam den later nag wel weer.

An De Haukes most je den nag wel twie Damme over, maar den had je de haven en ’t hele Amstelmeer voer je legge. Den had je de ruumte teminste. Maar je most toch ok nag weer naar huus. Den was ’t teuge wiend nag wel een heel end om weer in dörp te komme. Je was kekòf as je weer tuus was. Maar na een bakkie poeielaat was alles weer vergeten en as je den sèèves de kooi in dook den sliep je as een ròòs.

Je hew nou an Westerlangd, Dörp en De Noever wel iesbane, maar as ’t niet vriest vòlt skaasse ok niet mee. Maar lede van de iesklups kenne den veulal met de bus of auto naar de kunstiesbane. Ok dat het zien voerdeel: gien wiend, altijd dròòg weer, as ie overdekt is teminste, en d’r is van alles te kòòp om je honger en dorst te stille. Maar ik blief d’r wel bij dat ’t skaasse in slòòtjes en op krochte òk bar mooi was, allieneg had je met die Fries deurlopers aldeur dat ze losginge of dat je veter brak. Teugewoordeg hewwe de menske dèèr gien last van, want de iesers zitte an de skoene vastklonken. Tijde verandere: ’t weer is aars, de skaasse benne beter en ’t zal gerust wel weer beure dat je bute skaasse ken. Ik zou zò zègge: moed houwe, den komt ’t wel weer goed. Met ièn ding moet je rekening houwe: voerdat je op ’t rangdmeer skaasse ken benne we wel weer een paar weekies veerder.

Dick Numeijer, Piet Mondriaanpark 9, 1741 KX  SCHAGEN