Fekangsies, vakantie

Wij ginge in ongs trouwen naar Drenthe, naar Ellert en Brammert. Dèèr kon je geniete, want ’t was dèèr harstikke mooi Maar as ’t a llegaar voerbij was en ongse dochter most weer naar skòèl den was ’t al gauw met kiendere onger mekaar: “Weer benne jullie met fekangsie weest?” Nou den was de in naar Spanje weest met de bus, de aar naar Griekenlangd met ’t vliegtuug. En sò had iederien wel wat om op te skeppe. ’t Leek wel: hoe veerder hoe beter. Nou, deer sta je den met je fekangsie in Dieverbrug. Ik sèg sò teugen ongse dochter: “Je moet òk wat beginne op te skeppe. Je moet sège, dat je in Daiverbrits weest benne. Dat klinkt heel wat beter en den hoef je veerder niks te sège, maar se denke den meskien wel dat je in Engelangd of Amerika weest ben.

Skagen
Dat ik klein was maakte we òk al puur sokke reize. M’n moeder kwam van Kerkebuurt en dat leit helegaar achter Skagen en deer kwam je niet sommaar. Eerst met de bus uut dörp vanoaf ’t  postketoor naar Annepelona. Deer kocht moeder kaartjes, dat ware van die harde kartonne dinge. We moste den in so’n hòòge kamer wachtte tot de stòòmtrein uut Den Helder ankwam. In de trein sat je op houten bankies, want we ginge derde klas op wèg naar Skagen. Den ware we d’r nag niet, want vanoaf Skagen ginge we met un are bus naar Dirkshorn. Dèèr vedaan moste we deur de Poste lòpe. Dat was un lòòp- en fietspoad met veertien bruggies, want ’t was deer allegaar water.

Kerkebuurt is een plein. Vroeger het ‘r een kerk staan met wat hùùse dur omheen. De kerk is fort, maar de hùùse staan d’r nag. Bij opa en opoe lag ok een slòòt achter ’t hùùs. Dat most ok wel, want opa was fukefisker en den was ’t mooi dat de kotter, nei ik bedoel de punter, achter ’t hùùs lag.

Nou, we hèwe deer wat skik had. De plee was boven de slòòt en an de are kangt woende een fermielje met een bonkt meiden. Nou was ’t mooie d’r van dat as ien van die meide naar het hùùske ging en de punter van opa lag d’r òk, den kon je met je kloet op ’t water slaan, sòdat de spetters in ’t hùùske om hòòg vloge. Nou, ik wul je vertelle, dat die meide brullend met de broek ongeran de bìène fort liepe. Veerder gaan ik hier niet op in, want den wort ’t een sexvurhaal en dat ken niet in “Op de Hòògte”, deer benne are boekkies voer.

Jan Zutt
Op ’t plein in Kerkebuurt was òk een kruienier. Opoe sei den: “Je kenne wel effies nei Jan Zutt wat booskappe hale.” As je deer den kwam sei ie: “Nòh me knecht, benne je bai opie te warskip. Je kenne je hute wel anhouwe oor. ”As ik den weer trug kwam van boeskippe doen vroeg opoe “Hep Jan Zutt nag wat zoit?” Ik vertelde den over hute en warskip. Nou sal ’t wel efkes voer jullie vertale, want aars begriep je d’r gien barst van. Hute’dat benne hölleste en met warskip bedoele se of je te gast en te slèèpe blief. En sò hadde se dèèr nag wel meer van die vreemde uutdrukkinge. Raar taaltje hoor dat Westfries. Maar ik wul jullie wel sège, deur so’n veere reis en die are taal kon je òk denke, dat je in ’t butenlangd weest waar. Je kon je toen nag niet voerstelle, dat je self nag welderus met een bus of bòòt of vliegtuug naar ’t butenlangd rake sou. Maar op ’t lest doe je deer toch an mee. Je wul toch òk meeprate kenne en niet voer un aar onger doen.