Historische Vereniging Wieringen
Opgericht 17 mei 1989
nieuws & verhalen
Schrijfwedstrijd
In 2024 bestaat de Historische Vereniging Wieringen 35 jaar. Een mooie mijlpaal om bij stil te staan. De redactie van Op de Hóógte nodigt u uit om mee te doen met de schrijfwedstrijd.
We hebben een aantal richtlijnen opgesteld:
- Thema Wieringen: Het verhaal moet gaan over iets dat 35 jaar of langer geleden op Wieringen heeft plaatsgevonden. Een authentiek verhaal mag, is geen vereiste.
- Maximaal 450-500 woorden
- Een handgeschreven verhaal mag ook als u niet over een computer beschikt. U kunt dit sturen naar Parkzicht 4a, 1777 BC Hippolytushoef, o.v.v. schrijfwedstrijd.
- Leuk als u ook foto's heeft, ter illustratie bij het verhaal.
- In het Wierings mag, is geen vereiste.
- Deadline is 1 september 2023.
- Naar: redactie@historischwieringen.nl.
De bedoeling is dat de mooiste verhalen in het jubileumjaar in Op de Hóógte geplaatst worden. Uw inzending is alleen geldig als uw naam erbij staat. Platte tekst in Word, foto's apart meesturen als JPEG bestand. Vermeld in de tekst waar de foto's geplaatst moeten worden.
Met vriendelijke groet, De redactie.
====================================================================
Download en lees het bijzondere verhaal over schipper en schelm Gerrit Gorter:
Kerst 1944
Kerst 1944 door Gerrit Voos. Lees meer...
Ophalen Sinterklaas en Piet
Door Cees Tijsen. We waren met de Mentor, waarop ik eerste stuurman was onderweg van een Turkse haven naar Antwerpen. Lees meer...
Mijn oorlogen, van Piet Kooij
Hij beschrijft ook de oorlogen tegen het water, de Eerste Wateroorlog heeft Nederland gewonnen met het voltooien van de Zuiderzeewerken. Lees meer...
Lutjeland, van Johan Mels
Johan Mels is geen onbekende schrijver op Wieringen. Lees meer...
Wieringer Woordenboek
Het Wieringerwoordenboek, geschreven door Dirk Lont Pzn., is herdrukt!! Dit is mede mogelijk gemaakt door de HollandsKroonse Uitdaging. Lees meer...
Konijnenbelt
Zijn leven lang heeft Johan Mels een band met Wieringen. Dat is niet gek, zijn moeder, Nettie Stoop is geboren en getogen in Westerland. Lees meer...
In de zomer van 1953 is Oosterland het decor van een Internationaal jeugdwerkkamp
De Watersnoodramp van 1953 was de grootste Nederlandse natuurramp van de 20ste eeuw. Een zware noordwesterstorm in combinatie met springtij, zorgde ervoor dat grote delen van ons land overstroomden.
Op het moment van de storm waren de jeugdherbergouders Schuurman afwezig. Bij thuiskomst zagen ze het interieur drijven. Als gevolg van de overstroming was er veel schade aan de jeugdherberg en de omliggende woningen. Een deel van de bewoners zijn zelfs geëvacueerd.
Om de schade zo goed mogelijk te herstellen heeft de Nederlandser Jeugd Herberg Centrale (NJHC) in juli 1953 een werkkamp georganiseerd waar trekkers uit allerlei landen telkens twee weken kunnen meehelpen bij het opruimen van de puin, het aanleggen van wegen, het bouwen van een fietsenloods, het schilderen van allerlei gebouwen en veel meer van dit soort karweitjes.
In eerste instantie zou het werkkamp in het najaar van 1953 worden geopend, maar er werd besloten in de zomer, op 20 juli, al open te gaan. Veel buitenlandse jongeren zijn behulpzaam geweest met de wederopbouw van het jeugdherbergennetwerk in ons land.
Voor de twee weken dat de jongeren in de jeugdherberg verbleven betaalden ze voor de kost en inwoning. De 30 gulden per dag moesten de jongeren per dag betalen en dat deden ze maar al te graag. Een bijdrage leveren aan het getroffen Nederland en iets doen voor het internationaal jeugdherbergnetwerk werd in die tijd met enthousiasme begroet. In die tijd werd er door jongeren veel gebruik van dit netwerk gemaakt. Vele weken lang waren de jongeren bezig om het werk te verrichten. Aan het eind van de klus bedankten de vertegenwoordigers van de Nederlandse Jeugdherberg Centrale, de leden van het plaatselijk bestuur en de beide wethouders, de heren Bontkes en De Visser iedereen voor hun inzet.
De storm van 1953 heeft op Tiny van Teulingen veel indruk gemaakt. Tiny:” In februari 1953 was er op Oosterland een fikse overstroming, het MUZ-park stond tot aan de Gemeenelandsweg vol water, maar er was geen dijk doorbraak.
We woonden toen aan de Kerkweg. Mijn vader werkte destijds op de Hoogovens en kwam ‘s morgens uit de nachtdienst naar huis en zei tegen onze moeder: “Ik heb de hele nacht in angst gezeten over jullie, wat ging het tekeer. Het water staat vooraan in het MUZ-park”. De bus waarmee hij naar huis kwam zette de mensen daar n.l. af. Tiny was toen 5 jaar, een dergelijke opmerking heeft veel impact op haar gehad.”
In juli 2022 komt er een mailtje binnen van een Diego Franzoni uit Italië. Dit mailtje heeft al een hele reis gemaakt. Via de gemeente Oosterland in Zeeland en onze eigen burgemeester van Hollands Kroon komt het in de mailbox van de Historische vereniging Wieringen.
Tiny en Rina besluiten te reageren en al gauw wordt bekend dat Diego zijn vader, Renzo samen met zijn vriend Salvatore – Toto Lo Giacomo in 1953 meegeholpen hebben de dijk achter de Jeugdherberg anderhalve meter te verhogen. Helaas is zijn vader in december 2021 op 95 jarige leeftijd overleden. Een aantal tekeningen en foto`s die Diego stuurt, herinnert uit de tijd dat zijn vader deelnam aan het werkkamp. Over deze reis heeft zijn vader nooit gesproken. Toen bij het leeghalen van het huis een map met tekeningen en foto`s tevoorschijn kwam werd Diego nieuwsgierig. Begin augustus heeft Diego de herinneringstour gemaakt. Maar liefst 3500 kilometer op zijn scooter vanuit Italië naar Oosterland en terug. Zijn slaapplek was een B&B in Den Oever. Elk vrij moment was hij bij de jeugdherberg te vinden en dacht daar terug aan zijn vader en de andere jongens en meisjes van toen. Het heeft diepe indruk op hem gemaakt en hij waardeerde het enorm dat het bestuur zoveel aandacht aan hem besteed heeft.
Op de foto’s staan naast de jonge buitenlandse mensen óók Oosterlanders. Misschien herkent u er iemand van.
Door Tiny van Teulingen en Rina Klein.
RADIOPROGRAMMA OP WIERINGEN
Frank Everblij & Erik Dijkstra waren 'Ter plekke' en spraken met diverse Wieringers. Luister het programma terug...
Mai Verbij verbleef op het eiland Wieringen aan de Quarantaineweg. Het gesprek met André Kok.
Einde van een tijdperk!
Gevoelens van weemoed overheersen nu die ouwe reus daar werkeloos ligt te wachten, wetende dat het nu voor altijd voorbij is. Einde tijdperk en gelukkig ook een nieuw! Heel veel kijkplezier met onderstaande compilatie van 10 juni jl. gemaakt in samenwerking met Jan Rotgans/WR130. Klik op deze link van filmmaker Rob Metsers om af te spelen.
Marten Pieter Snoodijk actief op de wielerbaan. V.l.n.r. Meindert Hoep, Marten Snoodijk, Harm Ottens, Pop Ottens, Jaap Kuiper, Koos Visser; Deth Klink, niet bekend. Foto archief HVW.
De prijswinnaar Daniel Mouhi met het straatnaambord, links de juryleden Dorus Rasch en Henk Braad, rechts de heer Segers van bouwer Dozy. Fotograaf Henk-Jan Wittink.
Graf Marten Pieter Snoodijk, begraafplaats Zandburen Hippolytushoef. Marten Pieter Snoodijk werd geboren op 17 maart 1914 in Utrecht. Het gezin Snoodijk kwam op Wieringen terecht en Marten begon in de Smidssteeg te Hippolytushoef een rijwielherstelplaats.
MARTEN SNOODIJKHOF, DOOR HENK BRAAD
Op woensdag 19 mei 2021 is in het Wieringer Eilandmuseum Jan Lont de naam bekend gemaakt voor een nieuwe straat aan de Elft op de plek waar voorheen het gemeentehuis stond. Het bouwbedrijf Dozy uit Den Helder gaat hier 19 woningen bouwen. De uitgeschreven prijsvraag voor een nieuwe straatnaam is gewonnen door de heer Daniel Mouhi die met de naam Snoodijk kwam.
De jury bestond uit Dorus Rasch namens de middenstandsvereniging en Henk Braad namens de Historische Vereniging Wieringen. Door 82 inzenders zijn 120 namen ingestuurd waarvan veel bekende namen zoals Hippocampus, Alvitlo, Ypelshof, Wieringen met veel afgeleide namen hiervan en namen van de koninklijke familie.
Met in het achterhoofd de recente herdenking van 75 jaar bevrijding was het voor de jury direct duidelijk dat de naam Marten Snoodijk een uitgelezen kans is deze verzetsheld te eren met een straatnaam. Op Wieringen is bovendien nog geen straatnaam vernoemd naar een verzetsheld. Met de naam MARTEN SNOODIJKHOF herdenken we mede alle slachtoffers op Wieringen die in WOII zijn gevallen.
Door Marietje Bron is in Op de Hoogte nummer 3 / 2014 een uitgebreid artikel over Marten Pieter Snoodijk geschreven. Dit artikel is digitaal te lezen via onze website. Een korte samenvatting van de presentatie op 19 mei ter verduidelijking.
Marten Pieter Snoodijk werd geboren op 17 maart 1914 in Utrecht. Het gezin Snoodijk kwam op Wieringen terecht en Marten begon in de Smidssteeg te Hippolytushoef een rijwielherstelplaats. Hij stond erom bekend nergens bang voor te zijn, gaf om God noch gebod. Volgens de vrouwen een echte macho, een mooie vent om te zien waar je zo verlief op kon worden. Een sportman in hart en nieren en verslaafd aan het wielrennen. Het was een kolfje naar zijn hand toen op 23 juni 1935 een wielerbaan op Wieringen werd geopend. Tot 1940 komt zijn naam bij de uitslagen in de kranten regelmatig voor.
Toen in 1940 de oorlog uitbrak was hij een fel tegenstander van de Duitse bezetter en sloot zich aan bij het verzet. Door zijn onstuimige aard nam hij veel risico’s. Aan hem wordt toegeschreven door de Duitsers aangebrachte springstoffen onder de brug te Van Ewijcksluis te hebben verwijderd en vervangen door onschuldige blokjes hout. Als deze brug was opgeblazen door de Duitsers zou Wieringen voor lange tijd zijn geïsoleerd. Marten dook onder bij een boer in de Wieringermeer. Tijdens de onderwaterzetting van de Wieringermeer hielp hij mee op 24 april met een roeivlet bij de evacuatie van een aantal bewoners.
Op 26 april werd hij aangehouden op ’t Hoekje te Hippolytushoef door Jurgen Hinrichsen, bijgenaamd “het Scheermes”. Diezelfde avond werd Marten van de post Van Ewijcksluis overgebracht naar De Kooi. Helaas is hij daar nooit aangekomen. Op lafhartige wijze werd hij onderweg doodgeschoten en in een mangat in de berm van de weg gedumpt. Het was zijn moeder die na de oorlog alles in het werk heeft gesteld haar zoon terug te krijgen. Marten is uiteindelijk gevonden en op 2 augustus 1945 herbegraven op de begraafplaats te Zandburen.
Als dank heeft de Wieringer bevolking voor een grafmonument gezorgd in de vorm van de brug te Van Ewijcksluis. Op dit fraaie monument staan de woorden:
Zijn leven was dienen
In dankbare herinnering van de
Wieringer bevolking