Boerderij van Geertje Rotgans

Waar nu de volkstuinen zijn gelegen, aan de Kremersweg te Hippolytushoef stond een prachtige Wieringer boerderij van Geertje Rotgans. Het is een boerderij die in de 19e eeuw vele eigenaren kent. De boerderij lag oorspronkelijk aan een viervoetspad, net buiten het dorp, met de buitengrens de Nieuwstraat en Zandburen.

De Kremersweg bestond toen nog niet. Een viervoetspad is een pad waar een paard en een wagen over kunnen rijden. Het aantal ‘vier’ in de naam komt vanwege de vier benen van een paard. Er waren op Wieringen ook tweevoetspaden, die waren alleen begaanbaar voor mensen.

Neeltje de Jong
In 1832 staat hier reeds een boerderij, die eigendom is van Geertje Rotgans, weduwe van Simon Klaasz. Smit, overleden in 1828. Geertje, was een van de acht kinderen van Louris Janz. Rotgans en Antje Meijerts Wagemaker. In 1860 wordt zoon Klaas eigenaar van de boerderij. Wanneer hij overlijdt gaat de boerderij over naar zijn weduwe Ariaantje Wagemaker. In 1886 wordt Cornelis Smit, zoon van Klaas en Ariaantje eigenaar. Tien jaar later, in 1896 koopt Neeltje de Jong, echtgenote van notaris H.A.J. van der Speck Obreen samen met meerdere mensen het pand. Neeltje wordt voor de helft eigenaar. De andere helft gaat over in vele handen, Cornelis Smit, van beroep landman, Jacob Smit en Jacob C. Smit, beide arbeider van beroep, Cornelis Scheltus, kastelein, Simon ten Bokkel en Klaas ten Bokkel, beide visserman, Maartje Smit echtgenote van Cornelis Tijsen, Geertje Smit echtgenote van Nan Heijblok en Ariaantje Smit echtgenote van Cornelis Cornelisse. Zij zijn allen eigenaar van de andere helft.

Sloop
In 1924 wordt Jacob Smit alleen eigenaar van de boerderij, opgevolgd door zijn weduwe Suzanne Vlam en zoon Cornelis Smit. Omdat het pand behoorlijk in verval is geraakt, wordt de boerderij in 1948 gesloopt. Bij de sloop komen nog een waterput en een regenwaterbak tevoorschijn. De laatste van binnen met tegeltjes voorzien. Een regenwaterbak werd gevuld door het regenwater wat van het pannendak kwam. De dakgoot en de waterbak waren dusdanig met elkaar verbonden dat de bewoner de verbinding open zette wanneer de regen vanuit het zuiden kwam. Regen vanuit het noorden was en is op Wieringen namelijk te zout voor drinkwater en het bereiden van voedsel.

Bron: Verdwenen boerderijen van Wieringen.