MARTEN SNOODIJKHOF, DOOR HENK BRAAD

Op woensdag 19 mei 2021 is in het Wieringer Eilandmuseum Jan Lont de naam bekend gemaakt voor een nieuwe straat aan de Elft op de plek waar voorheen het gemeentehuis stond. Het bouwbedrijf Dozy uit Den Helder gaat hier 19 woningen bouwen. De uitgeschreven prijsvraag voor een nieuwe straatnaam is gewonnen door de heer Daniel Mouhi die met de naam Snoodijk kwam.

De jury bestond uit Dorus Rasch namens de middenstandsvereniging en Henk Braad namens de Historische Vereniging Wieringen. Door 82 inzenders zijn 120 namen ingestuurd waarvan veel bekende namen zoals Hippocampus, Alvitlo, Ypelshof, Wieringen met veel afgeleide namen hiervan en namen van de koninklijke familie.

Met in het achterhoofd de recente herdenking van 75 jaar bevrijding was het voor de jury direct duidelijk dat de naam Marten Snoodijk een uitgelezen kans is deze verzetsheld te eren met een straatnaam. Op Wieringen is bovendien nog geen straatnaam vernoemd naar een verzetsheld. Met de naam MARTEN SNOODIJKHOF herdenken we mede alle slachtoffers op Wieringen die in WOII zijn gevallen.

Door Marietje Bron is in Op de Hoogte nummer 3 / 2014 een uitgebreid artikel over Marten Pieter Snoodijk geschreven. Dit artikel is digitaal te lezen via onze website. Een korte samenvatting van de presentatie op 19 mei ter verduidelijking.

Marten Pieter Snoodijk werd geboren op 17 maart 1914 in Utrecht. Het gezin Snoodijk kwam op Wieringen terecht en Marten begon in de Smidssteeg te Hippolytushoef een rijwielherstelplaats. Hij stond erom bekend nergens bang voor te zijn, gaf om God noch gebod. Volgens de vrouwen een echte macho, een mooie vent om te zien waar je zo verlief op kon worden. Een sportman in hart en nieren en verslaafd aan het wielrennen. Het was een kolfje naar zijn hand toen op 23 juni 1935 een wielerbaan op Wieringen werd geopend. Tot 1940 komt zijn naam bij de uitslagen in de kranten regelmatig voor.

Toen in 1940 de oorlog uitbrak was hij een fel tegenstander van de Duitse bezetter en sloot zich aan bij het verzet. Door zijn onstuimige aard nam hij veel risico’s. Aan hem wordt toegeschreven door de Duitsers aangebrachte springstoffen onder de brug te Van Ewijcksluis te hebben verwijderd en vervangen door onschuldige blokjes hout. Als deze brug was opgeblazen door de Duitsers zou Wieringen voor lange tijd zijn geïsoleerd. Marten dook onder bij een boer in de Wieringermeer. Tijdens de onderwaterzetting van de Wieringermeer hielp hij mee op 24 april met een roeivlet bij de evacuatie van een aantal bewoners.

Op 26 april werd hij aangehouden op ’t Hoekje te Hippolytushoef door Jurgen Hinrichsen, bijgenaamd “het Scheermes”. Diezelfde avond werd Marten van de post Van Ewijcksluis overgebracht naar De Kooi. Helaas is hij daar nooit aangekomen. Op lafhartige wijze werd hij onderweg doodgeschoten en in een mangat in de berm van de weg gedumpt. Het was zijn moeder die na de oorlog alles in het werk heeft gesteld haar zoon terug te krijgen. Marten is uiteindelijk gevonden en op 2 augustus 1945 herbegraven op de begraafplaats te Zandburen.

Als dank heeft de Wieringer bevolking voor een grafmonument gezorgd in de vorm van de brug te Van Ewijcksluis. Op dit fraaie monument staan de woorden:

Zijn leven was dienen

In dankbare herinnering van de

Wieringer bevolking